Bij de tramhalte vroeg een mevrouw: ‘GGD die kant?’ Ik knikte. Later bedacht ik dat de GGD al jaren verhuisd is. Naar de andere kant. Toen zat de mevrouw al in de verkeerde tram. In het ziekenhuis viel ik tijdens de perimetrie bijna van mijn stoel omdat ik het beeldscherm voor een hemelruim aanzag. ‘Doe normaal,’ zei de oogarts en het zweet brak me uit, omdat ik meende dat ik dat was. Bij de volgende afdeling kreeg ik een VEP. Ik moest met electroden op mijn hoofd naar een scherm vol bewegende schaakborden kijken. Duizelingwekkend. De medewerker zei dat ze nog een klein testje wilde doen met draadjes onder mijn oogbol. Toen ben ik het ziekenhuis uit gerend.
Blind 2