Al mijn boeken zijn versnipperd, ze zijn alleen nog tweedehands verkrijgbaar. Achter de schermen probeerde ik deze winter om de restanten van Vrouwentongen en Memo’s… te kopen. Na het faillissement van de uitgever – join the club – mochten alle Compaan auteurs (wie van hen kent u?) hun boeken via een deal met de curator kopen. De rest zou worden vernietigd door het Centraal Boekhuis. Aangezien ik in de WSNP zit, kreeg ik die paar honderd euro niet rond; ik kan soms de boodschappen niet eens doen. Toen ik het onlangs navroeg bij het Centraal Boekhuis, kreeg ik de bevestiging: mevrouw, uw boeken zijn allemaal vernietigd.
Ik staarde in stilte naar het e-mailscherm. Daar stond de nutteloze, lege mededeling, die na enig overpeinzen voor mij slechts onderstreepte: dat ik met schrijven niet bepaald succesvol ben. Vermoedelijk zijn familieleden blij dat mijn boeken niet meer leverbaar zijn; ze vonden dat ik aan nestbevuiling deed.
Ach, wat zal ik zeggen. Naar buiten toe lijken de blogs misschien heel vrij: alsof ik alles bespreek, inclusief de gênante thema’s. Dat is schijn.
Negentig procent van wat ik meemaak of overdenk, laat ik rusten. Voor mezelf en anderen is dat beter. Het echte leven blijft geheim. Want onze levens hangen aan elkaar van geheimen, lieve leugentjes en betere versies. Elke periode biedt de gelegenheid om een ander beeld neer te zetten, om zo de stappen uit ons verleden anders te belichten. Een auteur zei tegen Adriaan van Dis: “Geschiedenis is helemaal niet dood, in elke fase verandert de invalshoek, de achtergrond, de kennis over de gebeurtenis, en daarmee: het verhaal.” Daarom vind ik schrijven zo ontzettend ingewikkeld en ontoereikend; alles wat ik noteer, is een keuze, en laat daarmee als vanzelf een ander aspect ongekend.
Laatst besprak ik met een vriend: welk beroep zou ik gekozen hebben zonder inmenging van mijn ouders? Immers, van huis uit was de druk van de kunst zó groot, dat het me nooit is gelukt om onbevangen in het schrijverschap te staan. En in mijn bewegingen van de laatste paar jaar verwijder ik me juist van literaire podia, voordrachtavondjes en schuifdeur-optredens.
Nee, momenteel geniet ik vooral als boerin of kokkin: mijn handen zoeken bezigheden, altijd wil ik iets maken. Maar zou ik dit hebben gesteld als ik wèl in de boeken-top-tien was beland? Zou ik mezelf knutselaar hebben genoemd wanneer ik, zoals Nico Dijkshoorn, uit het donker was geplukt en elke week bij DWDD mijn versjes mocht voordragen? Ik bedoel maar, ieder poetst z’n verhaal op tot de versie die het beste klopt met de omstandigheden, want we moeten leven in deze werkelijkheid, of…
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok
Je verhalen schuren vaak maar deze doet echt pijn. Te horen dat je schepping versnipperd is…
Blijven scheppen alsjeblieft.
Maakt niet uit wat. In wezen zou je schepping niet afhankelijk van publiek moeten zijn maar ik weet dat ik helaas vaak zo niet werkt. Het is altijd fijn als je bevestiging krijgt maar de drang om te scheppen komt van binnenuit en als je dat negeert word je ongelukkig. Tenminste, ik wel. Dan maar pielen in de marge.
Marinet, ik ben blij dat ik je blog ontdekt heb, zodat ik kan genieten van je schrijven en hoe je je eigen kijk op het leven verwoordt. Voor mij is het belangrijk ook andere geluiden te horen, dan die je doorgaans in de populaire pers hoort. Laat me stilstaan bij het leven en daardoor krijg ik een aanscherpen van mijn kritische kijk…
Ik kan het niet geloven dat jouw boeken zomaar vernietigd werden… het succes van een boek is blijkbaar niet enkel de kwaliteit van het schrijven. Meer en meer wordt het ook een ‘marketing’ gegeven: elke boekhandel die ik hier in België binnenloop hangt nu vol megagrote posters van Murakami… wellicht zal het wel een goede schrijver zijn….en een goed boek… maar moet het echt zo? Als ik eender welk boek vastneem in de boekenshop, lees ik op de achterflap: “literaire topper”, “bestseller”, “het beste boek van de eeuw, het jaar, de week,” … enz… wat betekenen die woorden eigenlijk?
Blijven schrijven, Marinet, en ik ben alvast nieuwsgierig naar je boeken (ook die die niet meer verkrijgbaar zijn…)
Dank voor je compliment, en ja, het is waar: succes bestaat tegenwoordig voor 80% uit goede marketing vanuit de uitgeverij. Ik weet dat er tienduizenden euro’s worden besteed aan auteurs om hen als ‘literaire bestseller’ op de mark te knallen. Tja…
Ah! Hier komen allemaal mooi zinnen in mij op. Maar staat er niet een in wijsheidsboek dat mooie woorden niet waar zijn en ware woorden niet mooi? Ik doe het met de overtuiging dat ik ‘een geliefd kind’ ben. Waarheid of illusie? In ieder geval een vaste grond in dit aardse bestaan. Love … all that you can’t leave behind …. Grace, makes beauty out of ugly things … Tweemaal U2 … A heart that beats is a heart that hurts. One step closer to knowing … Omdat driemaal scheepsrecht is.
Dank voor het raken Marinet. Voor mij ben je top 😉
Da’s wederzijds, dear John.
Jee Marinet,
hier heb ik even geen woorden voor. Wat moet dat hard aangekomen zijn.
Hug!