Toen hij aan de kassa verscheen, droeg ik examination gloves, want ik was net bezig met de wc; de wc is code 1 dus dan gebruik je de rode doekjes, de rode reiniger, de rode emmer, de chloortabletten en de examination gloves.
‘Goh,’ zei hij, met zijn ogen op mijn plastic handen gericht, ‘stel je voor: in de toekomst dragen we overal plastic handschoenen en mondkapjes.’
‘Zo gek is dat niet,’ antwoordde ik. ‘Bhagwan was zijn tijd vooruit. Die deed alles al met handschoenen, ook in bed.’
Hij trok een zwarte portefeuille en zocht zijn pas. ‘Jij bent niet zijn volgeling, mag ik hopen.’
Ik sloeg het bedrag af en zei: ‘Bhagwan was een fascinerende figuur. Met die lange baard kreeg hij tienduizenden zover dat ze hun bezittingen opgaven, om bij hem in een tent te wonen en met z’n allen te dansen.’
Hij leunde tegen de counter en zei: ‘Merkwaardige associaties heb jij.’
‘Niet altijd,’ zei ik snel.
Hij groette, liep naar buiten, naar zijn auto en ik hoopte dat ik hem nooit meer zou zien. Een meisje bij de pomp dat over Bhagwan praat, goed zo, dacht ik, weer een dag mislukt. Maar de deuren schoven plotseling open en hij kwam terug naar de kassa: ‘Laten we gewoon verder gaan.’
‘Ja, waarom niet,’ antwoordde ik. Laten we verder gaan, dacht ik, alsjeblieft, de hele avond, hier. Ga niet weg. Wie wacht er thuis op je? Is ze mooi? Heeft ze gele eeltvoeten? Spataderen en sinaasappeldijen? Slapen jullie als theelepeltjes of als boze kreeften? Laten we verder gaan. Ik heb nog drie miljoen verhalen: welke wil je eerst. Examination gloves zijn een goed startpunt, denk je niet. Wat ben je trouwens mooi gekleed vandaag. Wat een grappige krul in je mondhoek. Ik heet Marinet. Lianne van de parfumerie zegt dat dat zeemeermin betekent. Weet je, mijn dienst is bijna klaar, dan rij ik met je mee. Ja, zet me thuis maar af. Nee, wacht. Niet thuis! Nee! Niet nu, nu nog niet!
Hij greep zijn portefeuille weer.
Ik keek naar het toetsenbord met de pompnummers en zweeg. Waar verwachtingen beginnen, valt de stilte in, als een zomerhemel die plotseling dichttrekt.
Toen zei hij: ‘Doe maar twee pakjes Sumatra Elite.’
‘Zo dan.’
‘Ik reken ze contant af.’
‘Goed.’
‘Tot ziens.’
‘Ja.’