De Schreeuw

Een meisje onder een capuchon, met ogen als een geest, gedraagt zich opvallend. De klanten waarschuwen ons: zij loopt te jatten. De Stacaravan houdt haar aan en vraagt of ze in haar tas mag kijken. Het meisje protesteert. Natuurlijk: winkeldiefstal is onacceptabel. Maar moeten we dit op de spits drijven? Deze junk is een en al angst, wanhoop, en honger; ik gun haar die gestolen zak chips. Neem maar mee, neem de hele zaak voor mijn part mee. Ik kijk naar de Stacaravan en mompel: ‘Laat toch. Laat toch zitten.’ Maar voor de Stacaravan is een punt een punt; vanavond maakt zij er één. Het meisje, een kopie van De Schreeuw van Munch, spuugt de Stacaravan in het gezicht en duwt haar weg. Even later is er politie. Verderop, op de dijk, wordt het meisje – vanwege haar hysterische gegil en geschop – ingesloten door zes agenten. De agenten, een rechercheur en een officier van justitie zijn de rest van de avond bezig met de aangifte, het verhoor en het proces-verbaal. De buit van het meisje was een zak Hamka’s van €1,50.