Als ik het niet meer weet, wend ik me tot de dieren. Zoals het echtpaar met de papegaaienwagen; ze wandelen dagelijks langs met een boodschappenkar vol groene papegaaien. Zij komen nooit binnen. Maar de honden wel. Je hebt de honden die het weten: die vliegen de shop in, hijsen zich de toonbank op, of blaffen schel: alles voor dat brokje. De honden die het niet weten, posteren zich timide achter hun baas. Sommige wachten automatisch buiten, met hun droevige ik-mag-hier-niet-binnen-blik. Dat leren we ze snel af: Kom! Brokjes! Zit! Poot! Spring! Blaf! Laatst kwam de man van de exotische dierenwinkel aan de overkant, met een jonge luiaard op de heup. Het dier hing te hangen en bewoog zich in subtropische slowmotion. Hij verkoopt alles uit de tropen, zegt hij: leuke handel. Maar de dag dat hij hier komt afrekenen met zijn tarantula op de schouder ben ik weg.
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok