Na het zien van Earth zou ik kunnen zeggen: ja, de aarde is mooi. Een geluksplaneet, zoals de voiceover vertelt. Ik zou ook kunnen zeggen: ik heb voorbeeldige kinderen, omdat ze ademloos meekeken naar een film zonder plot. Ik zou kunnen zeggen: het is droef dat wij de natuur uitsluitend nog op het witte doek willen zien. Maar dat zal de hoofdpersonen een zorg zijn. Die doen niets anders dan overleven, in stilte, overleven voor hun nageslacht. Zoals de bultrugvinvis die 6500 km met haar jong zwemt voor een portie krill. Of de olifanten die honderden kilometers met hun uitgeputte kalfjes marcheren voor een slurf water. Er gebeurt niets, en veel te veel.

Geen plot

Berichtnavigatie


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *