gevechtstechnieken

De ene training gaat over weerstand. De andere gaat over gesprekstechnieken. Dit zijn dagen vol indrukken. Maar ik weet nu; als agressie jou benadert, kun je reageren met Aikido, of met Karate. Bij wijze van, uiteraard. Aikido is zacht en beweegt met de ander mee, als een lentebries. Karate stelt harde grenzen, als een asfaltweg. Sommige agressie is oprecht, vanuit frustratie. Dan willen wij begrip. Denk maar aan het laatste gesprek met uw mobiele telefoon-klantenservice, en dan na een half uur wachten en keuzemenu’s intoetsen.
De andere training volg ik vandaag, voor mijn studie Psychologie. We verzamelen in een benauwd, zonnig lokaaltje. We bespreken de luisterende oren die je kunt zijn voor een cliënt. Voor een mens. Zodoende weet ik nu wat u beweegt. Wat u aan mij kwijt wilt. Wat u pijnigt. De volgende keer dat ik u tref, zal ik zijn als de lente op een asfaltweg; ik zal zwijgen wanneer u tiert, ik zal opveren zodra u ineenkrimpt, ik zal raken aan uw taal, en ik zal de stilte dragen, daar waar het zwart u dreigt mee te voeren. Ik zal er zijn; voor u alleen. Voor u, met uw geschiedenis, met het verdriet en gemis, de heimwee en de onmogelijke verlangens. Ik zal rakelings aan uw zijde zijn, niet te dichtbij maar zeker niet te veraf, en ik zal uw spiegel zijn, wanneer u koorddanst boven de afgrond. Dit is de spiegel van uw verschrikkelijke geheim; het is onoplosbaar, ook ik weet geen raad.