Sinds vanmorgen weet ik het verschil tussen vlees van Albert Heijn en vlees van de buurtslager. Bij Albert Heijn krijg je bonuskorting, bij de buurtslager een verhaal. Mijn slager zei bij het afrekenen dat hij zich wel raad zou weten met een miljoen. Altijd een leuk onderwerp om de fantasie aan te jagen. Hij zou een villa aan zee kopen en alleen nog gaan lezen. Dit verbaasde mij. ‘In dat geval geef ik u mijn boek mee,’ zei ik ijdel. ‘Mijn boek, mijn boek…’ zei hij, ‘dat is toch die serie over edelstenen?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Tja,’ legde hij uit, ‘ik ben het meeste thuis in de esoterie.’ Dit had ik niet achter hem gezocht. Zijn voorkomen deed me meer denken aan een beul; staalblauwe ogen, kalend, grote gestalte, enorme handen. De esoterie. Hij knikte. ‘Ik heb een bibliotheek van zesduizend boeken over alle godsdiensten. Sinds mijn twaalfde fascineert het me.’ Hij leunde over de toonbank en vertrouwde me toe dat hij het liefst dominee had willen worden. Ik keek naar de karbonaadjes en slavinken en zei: ‘Dan heeft u uw bestemming toch aardig misgelopen.’ Hij grijnsde. Ik begon te begrijpen hoe graag hij die villa aan zee wilde, maar ik zei dat ik weinig op had met god. De slager antwoordde: ‘Natuurlijk heb ik ook de nodige romans over dit onderwerp.’
‘Demian van Hermann Hesse?’ vroeg ik. Hij knikte blij. Prachtig boek. Nu begon het grote Namen Noemen. Ondertussen vroeg hij naar mijn roman. Ik antwoordde dat hij die niet esoterisch genoeg zou vinden. De slager citeerde met zijn borst vooruit de grote Sartre. ‘Trouwens, een hoogst onaangename man in het dagelijks leven,’ vertelde hij. Ik knikte: ‘Zoals de meeste schrijvers.’ Hij nam mij nieuwsgierig op en zei: ‘We hebben het er nog weleens over.’
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok