Het bloed van Beatrijs Smulders

Ik heb een fotomapje in mijn telefoon waarin ik foto’s van invloedrijke vrouwen bewaar. Geen Angela Merkel, hoewel ze misschien ook aan het profiel voldoet. Nee, ik verzamel eerder powervrouwen die me inspireren om altijd te blijven gloeien van autonomie, onverzettelijkheid en sensualiteit. Helaas zijn ze soms nog onzichtbaar in de top van het bedrijfsleven – maar ik beheer mijn eigen lijst.
Beatrijs Smulders heb ik eraan toegevoegd. Ze heeft net het eerste deel van haar autobiografische trilogie – toe maar – gepubliceerd. En die las ik bijna in een ruk uit. Ze is inmiddels 68, maar jaren geleden, in de jaren ’90, volgde ik haar artikelen al. Ze stond bekend als de hipste verloskundige van Nederland. Schreef boeken en columns over modern moederschap. Bevallen op een kruk. Bevallen onder de douche. Zwanger zijn en tegelijkertijd je sensueel blijven voelen. Haar verhalen waren inspirerend en haar leven sprak tot de verbeelding: getrouwd met een filmmaker, moeder van twee knulletjes met hippe namen als Mees en Moos. Een drukke praktijk in hartje Amsterdam, dus ook een au-pair aan huis voor de kinderen. Tjonge, dacht ik, wat een energie en autonomie.
Wat betreft bevallen zat ik instemmend te knikken boven haar columns; het leek me een hoogstpersoonlijk gebeuren waarbij ik volledig op de oerkracht van mijn baarmoeder kon vertrouwen. Eigenlijk een kwestie van: verstand op nul en blik op oneindig. Zo geschiedde. Mijn oudste zoon werd in krap drie uur gelanceerd, de jongste ontglipte me in amper twee uur en lag toen met wijd-open ogen op mijn borst naar me te staren. Een uniek, fantastisch moment dat de bonding, waarover Beatrijs steeds schreef, voorgoed bezegelde. Het was 1994 en 2000.
Levens vliegen voorbij, mijn beide heren voorzien inmiddels in hun eigen behoeften en bewandelen hun eigen pad. Ik kan me niet meer voorstellen hoe ik het deed: twee knulletjes, een eigen carrière, relatie, hond, en uiteenlopende ambities. Tropenjaren waren het. Je scheurde je kind naar de basisschool, sprintte naar de kinderopvang, dan snel aan het werk achter de pc (ik was destijds zelfstandig copywriter), en ondertussen ook even boodschappen doen en maaltijden verzinnen èn koken. Kinderfeestjes, valpartijen, logeerweekends, opa en oma – en daaromheen alle struikelblokken die ik in mijn eigen blauwdruk tegenkwam.
Vorige week las ik het interview met Beatrijs Smulders in de Volkskrant. Over vrouwelijkheid, hoezeer bevallen en seks met elkaar verbonden zijn, hoe vrouwen hun kracht veel meer kunnen benutten. Nog steeds actueel en inspirerend. Het eerste deel van de trilogie – Bloed. Geschreven vanuit de thema’s die haar leven hebben bepaald: seksuele voorlichting door haar vader, die huisarts was. Ervaringen met eerste vriendjes. Baas in eigen onderbroek. Weg van huis, studeren in het buitenland. Je drive zoeken èn vinden. Wat een zegen als je dat op zo jonge leeftijd al mag hebben. Dan is het leven verrukkelijk, ja. Ik denk dat veel vrouwen een leven lang nodig hebben om hun oerkracht bij de kladden te pakken. Mocht je er nog steeds naar zoeken… Bloed helpt je wellicht om dichterbij je innerlijke, prachtige feeks te komen.