Tijdens de boekpresentatie van Tjark Kruiger, gistermiddag in Amsterdam, zei Anna Enquist dat het voltooien van een roman diverse felicitaties waard is. Omdat het van moed getuigt om een innerlijke gedachtenwereld consequent op papier te zetten. Omdat het niet niks is om zo’n werk tot het einde toe te volbrengen. En. Omdat ons in dit verschrikkelijke leven vol rampen weinig rest dan onszelf taken te geven. En het schrijven van boeken is een mooie, steeds terugkerende taak, die ons de nodige structuur verschaft. Aldus Enquist. En zie, op het eind van de rit, is er dan een blijvend, en tastbaar product: een boek. Wij kunnen dit boek vervolgens lezen, wij kunnen het verkopen of kado geven. En ik moet eraan toevoegen dat je volgens mijn favoriete auteur Torgny Lindgren op een goed boek kunt zitten. Welnu, het boek Spiegelpaleis, van Kruiger dus, is stevig genoeg voor een lange zit, en het verscheen bij mijn eigen uitgever Compaan. En ik mag dan misschien geen reclame maken, nou, de groeten ermee, want ik hoop dat u deze sprankelende roman snel gaat lezen. Kopen. Kado geven. Zie dat maar als een van uw taken in dit leven vol rampen. Nog meer taken; een bezoek aan de Kunsthal, waar de befaamde Caldic Collectie (nooit van gehoord) wordt tentoongesteld onder de titel I promise to love you. Niets vind ik zo moelijk als een mening geven over beeldende kunst. Misschien wel even moeilijk als de belofte van iemand te zullen houden… Het zweet breekt me uit en ik wil slechts één ding: keihard wegrennen. Vraag me niets. En ik zal tam als een lammetje aan uw zijde vertoeven. Maar. Zelden werd ik zo blij van een museumbezoek. De Caldic Collectie is een particuliere verzameling, van de kunstverzamelaar Joop van Caldenborgh. Het ene na het andere moderne, verpletterende werk lacht je toe. Het borrelt, het ademt, het geeft licht, het is sprankelend en origineel. Het is intens verdrietig en doodeenzaam, gehuld in rouw, de dood vermomd in leven, het is seks, het is ontwaken na seks en alle seks willen wegwassen, op zoek naar de onschuld, het begin, het allereerste woord.
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok
Oke ik wil nog naar Boymans en nu De Kunsthal erbij. Ik ben een dagje offline binnenkort!
Op een boek zitten…. die van Irving zijn stevig genoeg.
Doe eerst maar de Kunsthal dan. Zo vrolijk en gek. Echt iets voor Irving.
Zondag 13 februari was ik in de kunsthal met Carla die Munch graag wou zien, we hebben
ook Wim Oepts even “meegenomen” en een deel van de Caldenborg collectie.
Die laatste wil ik absoluut nog eens helemaal zien.
Jaap
Ja, ik ga misschien ook nog een keer. Zelden zoveel schitterende werken bij elkaar gezien. *blij*
Helder! De Kunsthal staat met stip op nr 1 op mijn leuke dingen doen lijstje.
Wat lief van jou, deze reclame op jouw eigen site! En ook zo geestig verwoord. Dank dus!
Groet, Tjark