In het echt bent u leuker

Twee groepen volgen een project van Passionate Bulkboek. De leerlingen gaan aan de slag met literaire begrippen en krijgen een workshop van een schrijver. Daarna schrijven ze een (persoonlijk) verhaal dat door een jury van bekende rappers beoordeeld wordt. De winnaar wint een E-reader.
Nu ervaren leerlingen dit soort projecten vaak als saai uitstapje buiten het programma. Totdat… ze bezoek krijgen van een gast. De gastdocent is – in welk vakgebied dan ook – een hoogtepunt in de lessen. Hij of zij wordt met open armen ontvangen en krijgt luid applaus. De leerlingen hangen aan zijn lippen en tonen zich van hun beleefdste kant. Wij halen als docenten opgelucht adem; zie je wel, ze deugen wel, die boefjes.
Wat beklijft werkelijk van zo’n gastles? Dat is de vraag voor later. Het grote later: wat gaan leerlingen in de maatschappij betekenen, hoe ontwikkelen zij zich verder, wat nemen zij mee van lessen die wij met zorg en aandacht voor hen ontwierpen?
In mijn eigen middelbare schoolcarrière was er welgeteld één docent die me door meer ellende sleepte dan ik toen besefte; tijdens vergaderingen schijnt hij het vaak voor me opgenomen te hebben. Dat was nodig ook; ik ploeterde in een vijver die een moeras bleek te zijn, en ik raakte in de modder vast. Een zorgsysteem voor leerlingen, zoals nu, was er niet. Niemand keek naar me om, ik werd van school gestuurd, en misschien was ik daar zelfs trots op; ik voelde me triomfantelijk als een hedendaagse hacker, die door de codes van het systeem breekt. Maar uiteindelijk schoot ik niets met die vertragingen op. Ik moest met een omweg mijn diploma behalen (net als onze gastschrijver vandaag trouwens).
Nu denk ik: waarschijnlijk hebben we allemaal zulke mythische figuren, die ons op penibele momenten gered hebben van een zekere ondergang. Ze zijn ontzettend belangrijk, ook al redden ze maar enkele leerlingen uit de modder.
En als schrijver Alex Boogers met zijn verhaal een paar leerlingen voor ‘de literatuur’ wint, dan is dat mooi. Uit de twee groepen bleven twee, drie meiden en een jongen hangen na zijn verhaal. Ze kwamen ‘nog iets vragen’. Ze wilden een tip hoe het aan te pakken. Dappere eerste stappen op een weg vol onzekerheid; de weg naar binnen. “Denk erom dat je je nooit door iets of iemand laat weerhouden van wat je echt, echt wilt,” zei Boogers.
En het meisje op de foto had een compliment voor hem: “Meneer, interessant verhaal, en eh… in het echt bent u veel zachter en aardiger.”