Lampje, Annet Schaap. Tja, dit boek heb ik al uit, dus ik lig voor op schema. Bravo, Marinetje. Ik had gelezen dat Lampje een bijzonder kinderboek is, dat niet voor niets veel prijzen won (hoewel er ook talloze mooie uitgaves nooit iets winnen). Het verhaal van Lampje is zalig. Een sprookje voor alle leeftijden. Er zitten zwarte kantjes aan, pijnlijke gebeurtenissen. Maar hoe ontzettend ontwapenend, de dapperheid van mensen die elke dag weer aan de slag gaan met hun bedoeninkje. Het gedoe waar we in zitten: dat we onhandig en klungelig en soms akelig zijn, en het desondanks reuze goed bedoelen. Dat zit allemaal in Lampje. Ge-nie-ten! Niks verklappen. Lampje is een juweel van een verhaal, dat me deed denken aan verhalen van Paul Biegel maar ook Roald Dahl. Heerlijke avonturen met een mooie, psychologische onderlaag.

Wat moet ik nu komende maand lezen? Ik mis Lampje namelijk nu al. En zo hoort het. Een verhaal moet zich in je nestelen, de hoofdpersonen je hoofd inpikken als hun huisje, net als bij een verliefdheid: je denkt er steeds aan, en je hóópt dat het blijft, dat het hen goed zal gaan, tot ver voorbij het verhaal. Zo verging het mij met Lampje. En toch bid ik dat er geen deel 2 of 3 zal komen… geen goedverkopende, platgewalste serie zoals Harry Potter. Hoop ik.

(En nog iets: waarom kan een goed kinderverhaal me zomaar bij mijn lurven grijpen, en veel bejubelde volwassen literatuur niet…)

Lampje

Berichtnavigatie


5 gedachten over “Lampje

  1. Kinderverhalen sluiten aan bij het kind in onszelf. Misschien is een kinderverhaal wel de verbinding tussen ‘genade’ en ‘worden als een kind.’ Deze begrippen komen uit een ‘zelfde bron.’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *