Muizenissen

In de kerstvakantie bezocht ik een vriendin in een bungalowpark bij de Reeuwijkse Plassen. Die middag maakte ik ook kennis met haar dochter van 8, D. Nu moet ik bekennen dat ik niet bekend sta als moederlijke gans die gezellig een dagje gaat knutselen. Dochter D. leek er in beginsel ook niet veel zin in te hebben. Ze stak me een koele hand toe en keek de andere kant op. Gezellig. Meteen bood ik haar de regie over mijn hondje: hier, de riem, neem dit puberbeest mee, en zie maar. En weg zwierde D. over het wandelpad. Toen mijn vriendin haar even later ergens op aansprak, wierp de achtjarige D. haar een woedende blik toe: hoe kon ze zoiets doms twee keer vragen. Ik lachte en wenste mijn vriendin sterkte de komende jaren. “Je hebt hier een gouden heks,” zei ik erbij. Die boze blikken… en ondertussen was ze als een dompteur bezig mijn hondje te trainen in haasje-over. Ik was verkocht. Geen lieve-meisjes-praatjes. Deze jongedame eiste in heel haar wezen: onomwonden vrijheid en duidelijkheid. Bam. Hoe herkenbaar.
Tijdens een vroege lunch genoot ik met het gezin van oma’s pannenkoeken met acht eieren in het beslag. Dat was ook een vorm van: bam! Dit waren rondvliegende schotels.
Zulke pannenkoeken zag ik terug in het eerste boek van Het Muizenhuis: Sam en Julia. Deze week besteld. Wist ik veel dat ik in een hype belandde. De serie van Het Muizenhuis bestaat al enkele jaren en verovert de wereld – van Japan tot Argentinië. Dat heeft ten dele te maken met de minutieus gebouwde muizenkamers. Je waant je in een ondergrondse wereld, een achterhuis voor muizen… waardoor je je afvraagt wat zich achter je eigen muren afspeelt… Prachtige prentenboeken, heerlijk voorleesvoer.
Ik appte naar mijn vriendin over de grens: dit boek staat klaar, voor als jouw kleine heks eens komt logeren. Ik hoop dat ze dit op een dag aandurft. Dan neem ik haar mee in de watertaxi naar Hotel New York.
En toen schoot me te binnen dat ik als klein meisje een vrouw kende, een goede vriendin van mijn vader, die een muizenlied in mijn eerste (handgemaakte) poezie-album schreef. Als meisje van 7 was ik overweldigd door de zorg waarmee ze dit lied had opgeschreven, met prachtige plaatjes. Het was een vroege echo naar deze wereld van Het Muizenhuis. Een wereld waarin fantasie, spel, dieren en kinderen, elkaar moeiteloos veroverden. Zonder volwassenen die het omver zouden lopen. En slechts een enkele volwassene begrijpt dat.