Eigenlijk was Kaj niet om van te houden. Maar welke wet heeft bepaald dat we soms wel en soms niet, van iemand kunnen houden. Dus ik begon van hem te houden. Dat is lang geleden. Maar waarschijnlijk heb ik Kaj toen bedacht, omdat ik hongerig was, als een kind. Omdat ik anders moest toegeven dat mijn leven a piece of shit was. Niet om erg trots op te zijn. Niet om over naar huis te schrijven. Dat had ik dan toch wel onder ogen moeten zien. Maar ik koos voor de verliefdheid. Immers. Daarmee kunnen we ons leven een bijzondere wending geven. Er zijn momenten in ons leven dat dat een levensreddende operatie kan blijken te zijn. Beckett noemde dat het witte moment, het vacuüm tussen twee episodes, de pauze tussen twee akten, de adembenemende stilte tussen het vorige en het volgende akkoord. In die ademnood viste Kaj me op, uit de Plas.
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok