Het IFFR begint morgen (elk jaar het enige hoopgevende aan de maand januari, en natuurlijk mijn verjaardag) maar ik loop steevast achter, dus ik bekijk nu nog films van vorige edities: Il y a longtemps que je t’aime. Geregisseerd door schrijver Philippe Claudel, die zulke mooie romans schrijft, waarin de wereld in stilte vergaat. In deze film gebeurt dat ook; een familie wordt ontwricht omdat een vrouw haar zoontje van zes om het leven brengt. De vrouw komt na vijftien jaar cel vrij en logeert bij haar zusje, die haar nog steeds, toch, ondanks: adoreert. De vrouw voelt zich permanent vervreemd, zij is nooit de anderen, maar altijd degene die erbuiten staat. Maar het komt goed, misschien vooral vanwege dat snoezige zusje, dat tegen de mores in haar oudere zus blijft steunen: Ik hou al zolang van je.
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok