Nu ik je weer zag, lijkt alles licht. En toch blijft alles donker, omdat ik altijd weer vertrek. Ach, als ik je maar kon meenemen naar de plekken die me roepen. De plaatsen vol spoken, waar ik ronddwaal, omdat ze me wenken, telkens weer. Zoals ze Alela Diane wenken. God, ik wil je mee, zo graag mee, mee, in het kuiltje van mijn elleboog. Als dat kon.

The Rifle

Berichtnavigatie


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *