vrij

Ik moet het officiële bericht nog ontvangen, maar omdat mijn aanwezigheid bij de rechtbank vandaag niet werd gevraagd, benoem ik me bij deze alvast tot vrij staatsburger. Ik kijk terug en besef: cool bitch, you did it. En hoe. Niet één, niet zes, nee…  tweeënveertig maanden…. Hoe lang kan een mens zich schrap zetten? Heel lang. En al die maanden: elke week een sollicitatiebrief de deur uit, met ondertussen gewoon een drukke baan voor de klas, maar ja: voorwaarde voor de sanering. Het leek een dubbelleven. Naar buiten toe een drukke, werkende moeder. En aan de keukentafel: elke maand tellen, de bonnetjes, elke loonstrook, belastingbrief, enzovoort opsturen naar de postbus in Purmerend… vanwaar het naar het bewindskantoor in Rotterdam ging – instituties blijven liefst anoniem. Afgezien van de lading op àl mijn contacten – wat moeten we met haar, ze zal het ernaar gemaakt hebben – bleken ook andere principes te wankelen. Des te koppiger besloot ik om het tegendeel te bewijzen: bekijk het, ik leefde dapper, ik mag er zijn, en wie aan mijn waardigheid twijfelt, zoekt het maar uit.
Dus ik ging door. Met studeren, werken, huiselijke gezelligheid… wat rond kerstmis soms moeilijk was… 4 x heb ik in december mijn dertiende maand moeten afdragen: 2012, 2013, 2014, 2015. Merry Christmas! Vier keer improviseren met kerstmaaltijden, kadootjes, kaarsen en knusheid. Ook in andere opzichten leek de wereld op slot, maar er bleken deuren open te kunnen (meestal moet je daarvoor eerst oude sluiten) en ik ging op avontuur… En met mij vele anderen, zo bleek uit de mails die ik mocht ontvangen van lotgenoten. Samen sta je sterk, maar ja, ondertussen geldt ook: in de shit zit je meestal in je uppie en dat smaakt bitter.
Het is ondoenlijk om de hele periode samen te vatten, hoe graag ik dat zou willen. Er is zoveel gebeurd, het lijkt of ik een pelgrimstocht door Nederland maakte. Ik kwam langs vele huizen, bekende en onbekende mensen, feestjes, bijeenkomsten, vakanties, gesprekken, uitnodigingen, cursussen, etentjes, concerten – ongelofelijk.
Uiteindelijk beslis je de strijd thuis, lachend en huilend in je intieme, maar onbegrensde, denkwereld. Deze jaren hebben me ongelofelijk veel gebracht. Ik ken mijn roots, ik weet wie ik ben, waar ik sta, en wat ik kan. En wat ik wens… Je weet, de afgelopen drie jaar stond dat gekke circusblik op tafel, voor alle onmogelijke wensen. Onlangs gooide ik de briefjes op tafel en tot mijn verbazing was een groot deel inmiddels vervuld… misschien omdat ik me eindelijk uitspreek over dingen waar ik vroeger geen woorden voor vond. Ik deelde de briefjes in categorieën in, en telde het aantal wensen per categorie. Kijk en vergelijk… welk soort wensen scoort bij jou hoog?

• Reizen en relaxen 8 x
• Wonen en wooncomfort 6 x
• Persoonlijke groei, cursussen, cultuur 5 x
• Romantiek 5 x
• Spullen repareren / vervangen 3 x
• Vriendschappen 2 x
• Financiële veiligheid 2 x