De wereld is nog van mij. Om vijf uur loop ik onder de bomen. In de verte glijdt een ufo door het donker naar Rotterdam Airport (en niemand weet het). Als de hond uitgedraafd is, keren we terug. Ik lieg dat ik snel terug zal zijn, hoewel mijn dienst tot in de middag duurt. Om kwart voor zes rijd ik het terrein op. De deur opent alleen voor mij en ik klik de oven aan, de lampjes, de knoppen. Terwijl de wereld slaapt. Behalve meneer Van Puffelen. Precies om zes uur loopt hij de winkel binnen; voordat hij de billboards en de reclames in de tramhuisjes gaat controleren, zal hij drie koppen koffie drinken en lange tijd voor zich uitstaren. We zullen de stilte breken door een enkel woord te wisselen. Alles goed? Ja hoor. Met jou ook? Ja best. En niemand weet het.
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok