Tijdens haar Pietje Bell-lezing in de Kunsthal liet econoom/jurist Heleen Mees er geen misverstand over bestaan: werk is dé weg naar zelfverwerkelijking en New York is daar het beste voorbeeld van. In New York stikt het van de ‘laagwaardige dienstverleners’, vertelt Mees: er is altijd een manicure die tijd heeft, iedereen heeft een nanny en elk café heeft waterschenkers. Beroepen die in Nederland uitgestorven zijn door de ‘fuik van de uitkering’, worden in New York door migranten juist uitgevonden. Ergens in Mees’ redenering klopt iets niet. Ooit bloeide Rotterdam ook van ‘laagwaardige dienstverlening’: hier waren geen waterschenkers maar bijvoorbeeld waterstokers. Bij hen kocht je kokend water voor de was. Niet ons uitkeringssysteem heeft dit soort beroepen uitgeroeid, maar de honger naar vooruitgang. Wat waren huisvrouwen blij met de eerste koelkast en wasmachine. Geen hond had nog een waterstoker nodig. Waar werden zulke luxueuze uitvindingen gedaan?
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok