Ja, verhalen kunnen als scherven zijn. Zozeer dat je je eraan openhaalt. Dat komt natuurlijk nooit door de woorden maar door de beelden die de lezer ervan maakt. Pijn is ook nooit de pijn zelf; het is de gewaarwording van bloed nadat je je sneed. De misselijkheid na een verkeerde droom. De ergernis vanwege een bonzend hoofd. Dit alles is niet de pijn. Net zoals de plek die mensen jou toedichten op basis van hun verworven plek. Dat nu heet elite. Zulke mensen spreken in termen als ‘Ik wil niet neerbuigend klinken’. Terwijl zij diep voor jou buigen, slaat de deur in je gezicht. Zodat het lijkt of de deur het deed.
Scherven 2