stresslijst voor geluk

Een zomer vol omwentelingen. Ik zoek de rust, nú kan het immers, maar er komt beweging voor terug. Jongste zoon op kamers. Empty nest. Alle bedden verschuiven naar een andere ruimte. Alles mag overnieuw. De interne verhuizing beslaat weken, het begint al op een hernieuwd samenwonen te lijken. Alsof we voor de tweede keer verkering krijgen. Ik surf dagen over websites vol Scandinavisch, Spaans of Frans behang. De schitterende patronen op verschillende papiersoorten hypnotiseren haast, het ene motief nog mooier dan het ander. Een top 3 sla ik op in een bestand en ik vraag hem op het juiste moment: wat denk jij. Uiteindelijk wordt het saliegroen-met-witte-magnolia’s – helemaal uit Spanje – en het verfwerk oudroze met roomwit. En weer door. Opruimen. Nieuwe gordijnen, warm tapijt. Wat prachtig allemaal; een mix van landelijke cottage en mediterrane zon. Bijpassende sfeerlampjes, kleurrijke kussentjes, kortom het inrichten van je huis anno 2022. Ik vertel na een lange middag ikea’en hoe vol ik zit met geluk; mijn imprint is zo anders. Als puber van 19 zocht ik mijn eerste meubeltjes tussen de maandelijkse grofvuil-dag, en mijn kleding scoorde ik bij een lokaal punt van het Leger des Heils, want ja… wij leerden al jong dat we in permanente staat van een of ander maatschappelijk onheil verkeerden; terwijl mijn vader een goede baan had, en bovendien bijverdiende als kunstenaar. En mijn moeder ontwierp dag-en-nacht de meest fantastische kleertjes voor ons, we zagen er altijd apart uit. Maar het is nieuw dat je gaat winkelen om je huis in te richten tot de fijnste plek op aarde.
Er bestaat een stress-lijst voor erge gebeurtenissen – denk aan ontslag, verlies van een kind of een ziekte. Maar er bestaat er ook een voor de fijne dingen: samenwonen, huis kopen, puppy opvoeden.
Vermoedelijk scoort deze fase hoog: kinderen de deur uit, geen opleiding voor de boeg, gewoon genieten van elke nieuwe dag en gezond blijven! De geluksbarometer kan oververhit raken. Dan vlieg ik tegen de muren op en begin te grommen. Waarvan akte.
Zodat hij het volume van zijn muziekbox wat omhoog schuift en gestaag verder verft.
Vooruit, dan maar eens langdurig zwijgen, the silent treat.
Ik hoor een zucht. En een tegenzet: mevrouw, om de tafel, wat wil je nou.
Vandaag dit, morgen dat. Hartstikke logisch toch?!
Dat gaat er niet in, prinses. Tegen de achtergrond van uitwaaierende klimplanten in de vogel- en egeltuin voeren we zomeravondgesprekken waarop wensen en grenzen worden uitgewisseld als speelkaarten. Dit is voor mij belangrijk. Oké, maar ik hecht waarde aan dat. Hoe zullen we het afspreken dan. Kennelijk is het voor mij onderdeel van het herijken van deze woning, zowel praktisch als mentaal. Welke interne ruimte is van mij. Waar laat ik mijn gedachten de vrije loop. Wie slaapt aan de ene zijde van het bed. Welke kleur wil je dan op de plinten. Wat eten we vanavond. Hoe vind je deze bestekset. Kom hier, ga weg, blijf nog even – de tango van mijn Dagelijks Leven, in dit heerlijke weer-opnieuw huis.