taaldier, juf, macrobio-kok
Bijna vergeten te vieren: dit blog bestaat deze week vijf jaar. Nou ja… min of meer. Wanneer begon ik echt met bloggen. In december 2006, met dit stukje over een concert van Alex Roeka, dat ik met mijn oudste zoon
Lees verderTerwijl de politie het terrein onderzocht, de bloedsporen, fietste ik weg, weg van de benzinepomp. Ik wilde zwemmen, nu. Ik wilde wegzwemmen van de chaos, van de wanorde, van de beelden in mijn hoofd. Ik zou de woorden moeten zoeken bij deze
Lees verderIn Schrijven Magazine, verkrijgbaar bij de boekhandel, deze maand een artikel over de ‘(…)naar-de-keel-grijpende roman’ Vrouwentongen. Over moeilijke personages, gedachten die een verhaal blijken te zijn, manuscriptredacteuren met een losse pols, en over de droombeelden in dit weblog, die vervliegen met
Lees verderNu het stof van Hotel New York uit mijn ogen is, herinner ik me hoe het was. Vele dierbaren feliciteerden me met dit debuut. De oppasoma van mijn oudste zoon, van wie ik alles over het huwelijk èn het invriezen van
Lees verderMijn boek Vrouwentongen. Dat rolt vandaag van de pers, met ISBN-nr 978-90-80627-06-2. Maar de leegte. Ach, je zei dat het wel goed is, die leegte. Ik zei dat die me elke dag vervult. Je zweeg. Maar oh god, intussen vechten Moskou en
Lees verder