Heb je Tirza uit? vraagt ze.
Nee, nog niet.
Wanneer, wanneer, wanneer lees je het nou eens uit?!
Voorlopig niet. Het lukt niet. Sommige boeken liggen maanden in mijn buurt. Ik kijk ernaar, sluip er omheen. Maar ik kan ze nog niet lezen. Ik begon in Tirza (Arnon Grunberg). Maar het snijdt. Tirza schetst de vernedering, de beklemming en de valkuil van een huwelijk. Of van een leven? Zo beklemmend en eenvoudig is het, een leven.
Vreemd. Want als ik Troost van de slapstick herlees (essays van Grunberg) krijg ik juist hoop.
Tirza
Valt mee, Marinet, die Tirza. Natuurlijk vernedring, maar ook humor om wat ons lijkt te vernederen, lijkt, want Hofmeester beschrijft het zelf, kijkt naar zichzelf en laat ons het met hem ‘genieten’
PS. wat fijn dat het goed met je gaat en je schrijven!!!
Ha Hanneke!
Ja… weet ik wel… van Tirza… is natuurlijk ook heel ironisch enz enz enz. Met jou ook alles goed? Ik probeerde je te mailen maar kreeg een FOUTmelding.