Tijdens de vakantie in Normandië belandden we op een viersterren camping in Bréville-sur-mer. We bleven daar vier nachten. De dag voor onze terugreis bezochten we het badplaatsje Granville, vooral omdat ik het huis van Christian Dior wilde zien. Hij werd in 1905 geboren in Granville en groeide op in het lichtroze landhuis. Er is een permanente tentoonstelling van zijn ontwerpen. Het huis lag op een heuvel met uitzicht over de zee, omringd door een prachtige tuin, waar diverse luikjes zorgden voor prikkelende geuren, die zogenaamd de basis vormden voor latere parfums van Dior. Vanuit de tuin liep je naar een terras met uitkijkpunt, waar de familie ongetwijfeld ’s avonds genoot van de ondergaande zon, en diep beneden de zwemmende badgasten. In de tuin waren modellen bezig met shoots. Ze snelden voorbij met benen als steeltjes, schoenen uit een goochelhoed, lange nekken en ongewone accessoires – baret, bril, wandelstok. Bovenal waren ze opvallend zelfbewust, opgaand in hun lichaam en in de camera. Mensen die out of line zijn, in combinaties waar ik reikhalzend naar uitkijk.
Binnen waren alle kamers ingericht met oude en nieuwe collecties van Dior. Ik stapte een droom in, een bonbondoos, en raakte bedwelmd. Haute couture heeft dat effect. De illusie van eeuwige jeugd, schoonheid die blijft, speels en meisjesachtig, bloemen, zoete geuren, verlangen, zeebries. Elke ruimte was geordend naar een thema. Zakelijk, feest, vuurrood, chic. Fluweel en kant, zijde en kashmir. Gedrapeerd, ingewikkeld, gelaagd, verhullend – allemaal synoniemen voor v r o u w.
Een vrouw om te aanbidden of te haten, op afstand en nabij. Begrijp haar nooit, neem zachte stoffen en baker haar stevig, laat weer los, wees gewaarschuwd: haar elk moment te verliezen, vleermuis die overdag onzichtbaar is en ’s avonds rond je fladdert, schichtig en uitdagend, ontfutsel haar geheimen niet, onderga de verleiding, neem je in acht na afwijzing, hoed je voor het valse, houd rekening met snijdende pijn.
Bij de kassa was het druk; de parfums van Dior waren te koop, met een flinke toeslag. Ik snuffelde links, rechts. De robuuste flesjes met opopanax en rozenessence gingen weer dicht. Ik weerstond de verleiding. Essentie van verlangen: uitstellen, wachten, herinneren. Ontroostbaar en eeuwig.