Vrouwenkracht in Hillegersberg

Ik ben bezig een training rond het thema vrouwenkracht op te zetten. Vrouwen bezitten zoveel oerkracht, creativiteit en sensualiteit. Wat is het fijn wanneer je dat van generatie op generatie mee krijgt. Dat is niet altijd vanzelfsprekend. Bijvoorbeeld als de grootmoeder plotseling verdween. Of in een gezin waar de moeder een psychische ziekte had die een gezonde opvoeding onmogelijk maakte. Of wanneer er geen verbinding kwam tussen zussen, tantes. Vrouwen hebben elkaar – denk ik – juist nodig om te ijken. Misschien moeten we nu en dan een duwtje krijgen van een andere vrouw, die zegt hoe prachtig we zijn. Hoe onmisbaar en wonderbaarlijk. Misschien zit dat duwtje ook in onszelf, en hoeven we alleen maar iets te laten; al die innerlijke oordelen – waar komen die vandaan? Of de druk van vrouwenbladen, die doen alsof we eeuwig maatje 36 houden, of denken dat we steevast een geboren moederpoes zijn. Lang leve Pippi Langkous die op avontuur door de rimboe gaat. En eh… laat soms de tips van vriendinnen ook maar. Ze bedoelen het goed, I know, maar vaak krijg je hún advies, niet het jouwe. Luister naar jezelf, hoe irrationeel of onaardig ook. Doe de gordijnen dicht – wees onbereikbaar en geniet van je eigen heksenketel. Vrouwenkracht (en geloof me, ik kom van heul ver).
Gisteravond was ik bij een workshop van mijn schoonheidsspecialiste, waar ik al bijna tien jaar kom. Niemand kan epileren zoals zij. Niemand maakte haar geschiedenis mee, waarvan ze snippers met me deelde tijdens behandelingen. Juist dat: de kracht die zo’n vakvrouw drijft om haar zaak op te bouwen, tegen de wind in. Dat waardeer ik enorm. Ze gebruikt trouwens geen peperdure producten. Ze smeert je niets duurs aan. Steeds meer deelt ze haar kennis en beseft hoe origineel zij is. Het ging nu over oude recepten voor een masker of reiniging – van binnenuit of van buiten. Die recepten leerde ze van haar oma; gemalen koffie met notenolie bijvoorbeeld, gepureerde avocado met sesamzaad, of echt rozenwater. Het doet me denken aan de dagen dat ik als meisje in de tuinschuur heksensoep maakte; uit de tuin plukte ik paardebloemen, paarse klaver en kastanjebollen. Ik roerde alles in een grote pan en genoot van het pruttelen en rommelen in een fictieve keuken. Nu zijn viooltjes en noten hip in de sla, maar toen wilde niemand mee-eten, niemand vond het lekker. Dat is mijn geschiedenis. Van heel ver.

Heb je interesse in info of deelname aan toekomstige trainingen Vrouwenkracht, mail me dan.
Wil je ook zo’n schoonheidsbehandeling, dan geef ik je graag de contactgegevens.