De Plas ligt als een laken voor me. Een laken dat me inbakert. Ik zwem in lakens van je weg. Ik hou van het gekabbel langs mijn oor, wanneer ik zijdelings door het water schuif. Het is makkelijker dan ik dacht. Ik begon ernaar te verlangen, naar dat hartbrekende einde: bij jou weggaan. Dus ik zal zwemmen in dit laken. Tot ik als een mummie ingewikkeld ben.
weg