Voor de examenklassen Mavo (althans, zo heette het vroeger) lees ik Het leven uit een dag, van A.F.Th. vd Heijden. In dat verhaal is alles eenmalig, en wie herhaling van geluk zoekt, rest maar één optie: de hel. Want in de hel, zo meent een priester in het verhaal, schuilt de oneindige herhaling van alles, inclusief de liefdesdaad, tot vervelens toe; nogmaals, nogmaals, en opnieuw. Dat klinkt als de routine van de doodnormale wereld. Naar die doodgewone wereld verlangen twee geliefden dan ook, nadat ze de ultieme vrijpartij hebben beleefd. Uiteraard loopt het mis, immers, de hel is ook de plaats bij uitstek om je geliefde voorgoed uit het oog te verliezen, en je af te vragen, steeds opnieuw, of je de ander ooit zult terugzien.
A.F.Th. en de helse liefde