die man

Via een proefabonnement op HBO kijk ik, als laatkomer, naar de bejubelde serie Girls. Afgezien van de gebruikelijke pijnpunten – ouders, geld, woningnood – heeft in elke aflevering iemand liefdesverdriet of een date. Of een wraakactie op een ex. Seks, seks, seks. Wat op de nationale tv van Amerika wordt gecensureerd, verschijnt des te meer bij HBO en Netflix.
Nou, mijn zomer is behoorlijk seksloos, ik bezichtig rijtjeshuizen met straatnamen als Crocus en Gentiaan. Ook lees ik biografieën, van levens die ik interessanter vind dan romanpersonages. Kunstenares Frida Kahlo bijvoorbeeld. Of Annie M.G. Schmidt. De vrouw die ons leerde stout te zijn, èn om twaalf katten te houden op een zolder. En je zou roken tot je dood, en ondanks rampspoed altijd witty zijn. De biografie is van de hand van Annejet van der Zijl, binnenkort bij Zomergasten. Ik lees hoe Schmidt vele levens leidt, en telkens opkrabbelt en zich opnieuw uitvindt, tot na haar 80e. Want zo voorspoedig ging het in het begin niet… haar diepzinnige gedichten oogstten niet bepaald lof. Schmidt had ook veel vriendjes en uiteindelijk kreeg ze de man van wie zij hield – wat iets heel anders is. De man van wie jij houdt… dat is degene die jou boven jezelf doet uitstijgen, die de allermooiste vrouw in je aanraakt, het beste in je oproept, meer dan wat je amper wist, degene die je aanmoedigt, en je huid doet tintelen zodra je naast hem bent, die je een warmte in je buik bezorgt, als een zware magneet: hier, bij hem wil ik zijn, omdat het moet, altijd. Met die man werd Annie oud, en toen werd ook hij een last en een blok, tja… het verval…
Verder ga ik soms zwemmen in een hoekje van het park, met mijn bejaarde hondje. Zo rommelt hij met de bal langs de waterkant, rochelt en spartelt, gaat met dappere pootjes nog een rondje tussen de kikkers. Boven ons loeit een Boeing 737 naar de landingsbaan van Zestienhoven. En in dat schemerige moment leg ik – naast die van Wiedes  – mijn bolus, omdat ik het niet meer hield tot thuis; en daarna zand erover.
In de lange dagen dwaal ik door mijn dromen, en spring over mentale muurtjes, en als dat niet meer lukt, bel ik een vriendin die me overtuigt van mijn springkracht. Ach, de zomer duurt lang, maar de herfst wordt van goud, en de winter zal ijselijk stralen. In dat nieuwe rijtjeshuis, tussen rijtjesmensen, in een rijtjesstilte.