Ik bedacht een list om valentijnskaarten te krijgen – wat me van nature niet lukt, aangezien ik maar niet populair wil worden. En dat terwijl ik nog steeds geloof in de handgeschreven brief, met geheimen die we elkaar toevertrouwen, gedrenkt in inkt, over zaken die het daglicht niet verdragen, een beetje uit het tijdperk van de prachtige Louis Couperus. Welnu, de list was, dat ik mijn groep studenten van het laatste lesuur, op vrijdagmiddag, vroeg om mij een valentijnsgedicht te sturen, weliswaar via de mail, maar ach, wat dondert dat. De studenten veerden op – eindelijk iets anders dan de belachelijke grammatica – en grepen direct naar hun smartphone: “Mag ik het nu al aan u sturen?”
Zeker mocht dat. En zo geschiedde.
Mijn werk-mailbox stroomde vol met zoete, roze, rode en diepzwarte gedichten en gedachten. De studenten betrokken mij in hun ontboezemingen. Ik mocht meelezen over hun diepe verlangen, hun liefde en het gemis. Uit veel gedichten kon ik niet opmaken of de noodkreet voor een jongen of meisje was, maar ik schat dat 95 % van mijn leerlingen hetero is, of zich althans zo voordoet. De meisjesharten kloppen voor jongens. En wat willen de harten, in het WhatsApp-tijdperk? Niks dure auto, mooi niet kostbare reis, heus geen ring of bioscoopbon. Nee hoor, de studenten aan het MBO willen delen. Samenzijn. Voor altijd. Warmte voelen, nabijheid, in iemands ogen verdrinken (help!), handje vasthouden, samen zwijgen, gevoelens vergelijken, ze willen elkaar vertrouwen, er voor de ander zijn, kwetsbaar zijn, ze zijn dankbaar voor de mooie momenten, en ze genieten van de liefde die hun toevalt.
Behalve die ene. Dat meisje dat schreef hoe het misging. Hoe de liefde zo intens was, zo diep sneed, hoe het leek of ze voor elkaar bestemd waren, maar toch niet… dat het niet kon en niet mocht: en hoe het helaas een liefde werd van pijn en gemis en misverstanden. Ik las met pijn in mijn maag de enkele coupletten van een dramatische relatie – hoe volwassen – over afstand en nabijheid, toenadering en verlating, verlangen en leegte. Van een meisje voor een meisje.

Funny Valentine

Berichtnavigatie


6 gedachten over “Funny Valentine

  1. Wat een mooie blog en wat een bijzonder nummer van de Velvet. Een nummer van 2.14 met een haast mannelijke gekleurde vrouwenstem … en toch ook niet. Mysterious ways …

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *