stom

Wat te doen na dagen vol leuke dingen. Ik sta op met een open-deuren-hoofd; achter elke deur schuilt weer iets anders; ik bezocht deze week een intrigerend jazzconcert met een vriendin. En de volgende morgen lag ik in een indigoblauwe hammam, met een jeugdvriendin, alwaar we op een marmeren plaat lagen te giechelen als schoolmeisjes. Dat soort leuks. ’s Avonds flaneerde ik in Delft tussen maanverlicht stadhuis en kerk. Allemaal deuren… klapperend, op de tocht, op een kier, wagenwijd open, klemmend, weerbarstig – vandaag lag ik voor pampus op de bank en moest het maar afgelopen zijn, dus ik zocht het stomme. Daartoe open je gewoon je administratie, en je bui slaat meestal om. Deze stemmingen kun je trouwens ook als verschillende kamers verbeelden. Het zou dan niet lang duren voordat je in een denkbeeldig huis rondliep. Ooit deed ik dat overigens bij een hypnotherapeute, die me van kamer naar kamer liet dwalen en telkens vroeg: wat heb je daar te zoeken. Welnu. Een paar dagen geleden ontving ik het boek Handboek voor het bouwen van je eigen luchtkasteel. Het is geschreven en getekend door Barbara Tammes, die volgens de achterflap ‘alle grote prijzen in de reclamewereld won’. Mijn hemel, alsof dat een aanbeveling is. Je zou het boek juist links laten liggen, want een luchtkasteel zou wars moeten zijn van enig commercieel inzicht. Maar gelukkig, Tammes moedigt je ook aan om kamers van verdriet en schaamte te betreden, er is een Zaal van het Kwaad en een ruimte voor je duistere kanten. Etcetera. Ik blader het boek door, en ik vermoed dat het daarbij blijft, net als met boeken als: De encyclopedie van de domheid of De atlas der Emoties. Het zijn echt creatieve boeken, dat beslist. Maar vandaag is en blijft alles stom. Heel erg stom!