taaldier, juf, macrobio-kok
Wanneer ik ’s morgens vroeg naar mijn werk rijd, luister ik steevast naar Radio4. Interessante gesprekken en tijdloze muziek van oude reuzen of nieuwe helden. Soms houd ik snel mijn telefoon bij de speaker om een nummer te laten opzoeken.
Lees verder
Ik zei een keer tegen mijn zoon, net na kerst: nog maar 360 dagen en dan is het alweer zover. Het werd een grap die we op allerlei manieren konden herhalen; heimwee en hartzeer is mijn specialisme. Ik ben ook
Lees verder
Hoe droeviger het wereldnieuws, hoe meer respect ik heb voor dieren. Terwijl ik zit te schrijven, tel ik in mijn tuintje achter de flat tientallen vogels die gemoedelijk naast elkaar fourageren in het struikgewas. Een enkeling neemt een bad in
Lees verder
Luister, vrouw. Ik zit nu tien minuten achter u. Doodstil. Al die minuten kijk ik al, naar u. Nu pas ziet gij om. En gij snikt, pal tegen mijn neus: Jij begrijpt me tenminste, jij wel. Dat zegt gij. Met
Lees verderReed naar de plek. Zag de man, die ik in fictie Kaj noem. We spraken. Over de korte dagen, de winter, en over mensen, en vooral: hoe mensen altijd met mensen bezig zijn. Hoe ze praten. De dagen vullen met
Lees verder