Corona – of hoe een piepklein beestje de wereld op de knieën kreeg

De drukte in de supermarkt is erger dan met kerstmis. Geen karretje meer te krijgen. Alle zelfscanners bezet. Mensen die door elkaar lopen als op een kermis – de botsautootjes dan. Ongelofelijk wat de aankondigingen van de overheid met mensen doen. Inderdaad is men aan het hamsteren geslagen; vooral de schappen met vlees, eieren, vis en houdbare deegwaren (pasta!) zijn in een oogwenk leeg. Zelfs de schappen met vegetarisch ‘vlees’ zijn nagenoeg leeg. Maar of dat goed nieuws is voor onze veestapel? Ik vrees dat er juist nu méér geslacht zal worden.
Tussen de volle karren door sjokt een oude dame met een mandje op een rollator. Ze talmt bij de schappen met koek en cake. In haar mandje de gewone boodschapjes van elke dag. Ik zie een meewarige glimlach om haar mond en ik durf haar niet aan te spreken, ik zou me schamen voor ons collectieve domme gedrag, ik vermoed dat zij denkt: ach lieve mensen, wacht maar tot je echt eens zult moeten hamsteren, zoals in de oorlog, want hier is geen gebrek, geen tekort, onze kasten zijn overvol, onze buiken weldadig dik – hoe erg kan het zijn om een paar weken soberder te leven? De kalme, dromerige tred van de dame maakt dat ik behoedzaam mijn rondje afmaak, en ik eindig met verse groenten en kruidenplantjes bij de kassa. Een paar weken geleden heb ik mijn basisvoorraden al versterkt: noedels, bruine rijst, linzen, bonen in alle kleuren, blikjes tonijn, een paar flessen olie en Shoyu, een extra pak Kombu (zeewier dat als basis dient voor bouillon) en zo nog wat zaken.
Met mijn natuurarts bespreek ik mijn conditie. Ze vindt me kerngezond – “Ik hoef je voorlopig niet te zien” – en meent dat dit grotendeels door mijn keuzes in voeding en leefstijl komt. Ik ben benieuwd hoe ik door de corona-epidemie ga zeilen. Zou ik mensen kunnen inspireren om vaker biologisch en vegetarisch te eten… juist nu zo’n klein onzichtbaar beestje in staat blijkt om het complete wereldsysteem plat te leggen? Ik vind dat wel een applausje waard: Disneyland Parijs dicht, Efteling dicht, geen vliegreizen meer naar diverse landen, musea, theaters en concertpodia sluiten hun deuren… ongekende effecten op het sociale leven. Mensen worden gedwongen om ouderwets thuis te zitten, wie weet gaan ze zelfs weer boeken lezen! Of krijgen we door al dat thuis cocoonen over negen maanden een geboortegolf, de after-corona-boomers?
Laat ik nu altijd al een huismus geweest zijn, die graag in haar keukentje rommelt met ingrediënten die je minder snel in de buurtsuper vindt. Mag ik je verleiden om het te proberen…? Verdiep je eens in echte voeding, en wat je lichaam nu werkelijk nodig heeft aan basis. Dan heb je al die pakjes en zakjes, instantrecepten èn instantmaatregelen helemaal niet meer nodig.
Los daarvan… het coronavirus heeft wel degelijk effect op onze directe plannen. In de meivakantie zouden we naar Krakau, en daarna meteen nog een paar dagen Istanbul; ik heb de reserveringen bij Airbnb gisteravond al geannuleerd. Ook kreeg ik een mail van De Doelen Rotterdam, dat het pianoconcert van de broers Jussen niet doorgaat, jammer! – feitelijk gaat de hele maand niets meer door in het openbare leven. De impact is dus immens.
Dat zie je aan een ander unicum: DWDD live, ons dagelijkse nieuwsbulletin, opeens in een lege studio, zwarte muren, alleen de hoofdgasten aanwezig: nooit eerder vertoond, en een beetje zuur, doordat Matthijs van Nieuwkerk er op 27 maart na 15 jaar mee stopt (en deze laatste weken een feestelijk afscheid zouden moeten zijn).
Ook John merkt het aan opdrachten: lessen die hij geeft bij de Hogeschool Amsterdam worden uitgesteld. Romeo hetzelfde verhaal: de komende dagen zijn zijn diensten in het café geschrapt. En mijn werk? Tja, laat ik nu eens voor het eerst in mijn onderwijsloopbaan wensen dat de school OPEN blijft. Ik heb de afgelopen maanden keihard gewerkt om leerlingen voor te bereiden op hun examens… wat zou ik het fijn vinden om de klus nu echt te klaren. Het zal me niks verbazen als de komende dagen alsnog een bericht volgt dat de meeste lessen gestaakt worden, en dat we alleen open blijven voor de examenleerlingen – maar tot die tijd: ik wil gewoon lesgeven! Houd de school open, aub!