Een paar dagen geleden hoopte ik nog dat de school waar ik werk, open zou blijven. Inmiddels mag ik dat niet meer hardop zeggen: levensgevaarlijk, scholen zijn op slot en platforms voor het onderwijs raken acuut overbelast. De wereld staat op z’n kop, nieuwsberichten wisselen per uur. En dat is niet alles. Grenzen gaan dicht, vliegverkeer ligt stil, alle horeca gesloten… wat mag nog en wat is uit den boze? Hoe ernstig is het, wat gebeurt er toch allemaal.
Op LinkedIn maakt de ene na de andere ondernemer goede sier met diensten die nu kennelijk van pas komen. Zelf werd ik op de vingers getikt omdat ik ‘…mijn blog zou promoten in plaats van mensen te helpen…’ Oh ja, en gisteravond om 8 uur moesten we op onze balkons gaan staan applaudisseren voor onze hulpverleners.
Sorry, maar ik word er toch wat ongemakkelijk van. Wellicht onderschat ik het onzichtbare gevaar, ik leef echt mee met mensen die ernstig ziek zijn en ik steun dag-in-dag-uit vele goede doelen (vooral dieren en milieu) maar allez zeg, om nu op mijn balkon te klappen omdat verpleegkundigen zoals altijd hun werk uitstekend doen…? En zouden we dat dan ook niet ‘es doen bij de strijd tegen kanker, ebola of alzheimer?
Wacht, ik ben natuurlijk een piskijker, de cynicus in het gezelschap. Of misschien ben ik vroeger al eens keihard ontnuchterd – door de ramp die ik meemaakte tussen 2006 en 2016? Check het archief met blogs tussen pakweg 2012 en 2015. 😉
Ik leefde toen – om redenen bekend – een paar jaar in isolatie, aan huis gekluisterd, kon met vrijwel niemand samenkomen, moest creatief roeien met de riemen die ik had, en… het leverde me een pak winst op die geen mens me ooit afneemt. Zelfvertrouwen, kracht, eigen benen, tja hoge bomen vangen inderdaad meer wind maar ze zien ook verder… naar een nieuwe, brede horizon. En je mag me verwijten dat de huidige wereldramp zich echt niet laat vergelijken met mijn kleine leed van toen, maar voor wie toch wat tips in survival wil… dit zijn de lessen die ik toen benutte, en die me ongekend nieuwe wegen en mogelijkheden hebben gebracht:
- Elke ramp is een unieke kans om jouw talenten op een nieuwe manier in te zetten. Benut de dingen die jij goed kan en die jij leuk vindt…
- Leer jezelf nieuwe dingen in deze nieuwe situatie en je zult versteld staan van je onvermoede kwaliteiten
- Durf knopen door te hakken: laat achter je wie of wat jou niet meer dient, investeer in zaken én mensen die positieve energie geven
- Gebruik je boerenverstand, dus eh… koop geen dertig pakken spaghetti maar leer koken met basisproducten die veel makkelijker op voorraad zijn.
- Begin bijvoorbeeld een piepkleine moestuin op je balkon: nog even en je hebt je eigen oogst
- Wissel diensten en gereedschappen uit met buren
- Houd contact met naasten via telefoon, mail of ouderwets briefverkeer
- Nu is de tijd om al die ongelezen boeken in je kast open te slaan en heerlijk offline te gaan in je eigen onbegrensde fantasiewereld
- Of doe eens een online cursus
- Of doe lekker niks en geniet van de oorverdovende stilte die buiten heerst sinds de halve economie platligt
Veel succes en gezondheid,
PS: het survivalboek over die periode is nog altijd via de mail bij mij te bestellen. Ja, gratis.
Een dwarse kijk is zeker niet slecht. Maar hier denk ik vooral aan: wat als we geen maatregelen nemen/volgen en het loopt uit de hand? Dan liever strenge regels en blijkt er niks aan de hand. De toekomst zal uitwijzen waar we nu voor staan…
Dank voor de supertips! Ik ga er zeker een aantal uitproberen..
De mens heeft het meeste uit de hand laten lopen…. denk dat dit er een logisch antwoord op is en uiteraard hou ik me ook netjes aan alle maatregelen