Ik weet niet of ik erg geschikt ben als benzinepomphouder. Ik verkocht een man de verkeerde motorolie omdat ik de fles goed bij zijn ogen vond kleuren: we verkopen olie in geel, blauw, groen en grijs. Ik accepteerde een busje van 2.50m in de wasstraat omdat die geschikt is voor max 2.60m. Mijn baas zei: “Nee, want dat is maar tien centimeter.”
“Waarom staat er dan 2.60.”
“Je doet weer eigenwijs,” zei hij, “betaal jij de verzekering als zijn ruit eraan gaat.”
Ik vond dat er een afmeting moet staan die we kunnen vertrouwen. Hij schreeuwde dat ik niet wijsneuzig moest doen en ik gilde “Doe effe normaal.”
De klant aan mijn kassa trok wit weg en verliet ijlings de zaak. Later verscheen er een engel uit een volgend leven aan de balie en ik riep: “Wat doe jij hier?!”
Hij antwoordde kalm: “Dat kan ik ook vragen.”
Mijn mensenoren voelden warm en ik mompelde dat ik hier werk.
“Dat zie ik,” zei de engel, “maar hoe gaat het met je.”
Ik zei: “Lang verhaal, nu even niet.”
Hij kocht drie pakjes Marlboro en antwoordde: “Dan kom ik terug en hoor ik dat, stukje bij beetje.”
Mijn baas keek naar mijn oren en zei: “Ga maar effe roken, wijfie.”