tussen zijn gedachten

Ik hoor graag verhalen over liefdeslevens. Hoe mensen voor zichzelf definiëren wat het is. Lange tijd stond er in het Volkskrant Magazine een serie waarin een stel vertelde hoe het voor hen in elkaar zat. Dat waren prachtige portretten, waaruit blijkt dat de liefde mensen voor 95 procent bezighoudt in hun leven. Nou ja. Een paar jaar geleden vroeg een vriendin mij: wat is verliefdheid. Omdat ik ontzettend verliefd was. En zij twijfelde, bij elke man. Ze danste met die. En ze keek naar die. En dronk bier met die. En verzon een toekomst met die. Als we elkaar spraken, vertelde ik over mijn verliefdheid. Op Kaj, zoals ik hem hier noem. En dan zei ze: je moet verder, je gaat nog andere mannen ontmoeten.
Dit was in 2008, toen we jong en onschuldig waren. Mijn god, wat is er veel gebeurd in drie jaar. Ik ben er wel blij om. En Kaj zie ik nog steeds. Houden van laat zich namelijk niet samenvatten of de deur uit zetten. Houden van kruipt langs de deurklinken omhoog, via de vensterbank, het nestelt zich in de gordijnen, tussen de plantjes in de tuin, achter zijn oren, in zijn oogwimpers, tussen zijn paperassen, daar bevind ik mij trouwens het liefst: tussen zijn gedachten en overpeinzingen.
En gisteren vertelde de vriendin een lang verhaal over haar vriend, die af en toe bij haar is. Want zo is het ook: het onmogelijke maakt alles mogelijk. Goed, ze vertelde een lang verhaal. Over hun kennismaking, en over hoe ze samenwerkten aan projecten, maandenlang, en hoe ze zakenreizen maakten, en hoe ze uit drinken gingen, en veel acohol dronken, gezellig. En hoe na anderhalf jaar de seks tussen hen in kwam te staan, hoe de seks hen opeens overviel, en hen betrapte. En toen kwam de woede, zei ze, na de eerste seks. Maar als ze hem ziet, dan klopt alles. Want hij is mijn beste vriend, zei ze. Dus nu weet ik wat verliefdheid is.